Co dalej z Inspekcją Weterynaryjną? – cz. I
Zapewnienie bezpiecznej żywności należy do najważniejszych aspektów w funkcjonowaniu państwa, gdyż ma bezpośredni wpływ na zdrowie i życie ludzi. Działania te mają zapewnić konsumentom ochronę przed zatruciem i stanowić gwarancję, że pożywienie nie będzie powodować uszczerbku na zdrowiu. Zatem ochrona zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt i roślin na każdym etapie procesu produkcji żywności ma priorytetowe znaczenie dla zdrowia publicznego i gospodarki.
Prawo UE
W celu zapewnienia skutecznej ochrony zdrowia publicznego i przestrzegania prawa żywnościowego każde państwo członkowskie Unii Europejskiej, w tym oczywiście Polska, jest zobligowane do stworzenia odpowiedniego systemu kontroli urzędowych. Kwestie te reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych), które jest obligatoryjnie stosowane od dnia 14 grudnia 2019 r.
Wejście w życie nowego rozporządzenia ponownie wywołuje temat zmian w polskim systemie nadzoru nad produkcją żywności, który jest rozczłonkowany na kilka inspekcji podlegających różnym ministrom i nie jest pozbawiony wad związanych choćby z jednoznacznym podziałem kompetencji.
Inspekcja Sanitarna w natarciu
3 grudnia 2019 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przedłożony przez ministra zdrowia, którego wejście w życie jest zaplanowane na dzień 1 stycznia 2020 r. W Ocenie Skutków Regulacji wskazano że, nowelizacja ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ma na celu zmianę struktury organizacyjnej Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Dalej czytamy, że zwiększenie roli koordynacyjno-nadzorczej Głównego Inspektora Sanitarnego jest niezbędne dla zapewnienia skutecznego nadzoru w zakresie zdrowia publicznego oraz podejmowania decyzji umożliwiających bezzwłoczne i adekwatne do zagrożenia działanie służb sanitarno-epidemiologicznych w całym kraju.
W kolejnych akapitach OSR jest napisane, że projektowane rozwiązania przyczynią się do zapewnienia skutecznej realizacji urzędowych kontroli żywności przeprowadzanych przez ograny Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia odpowiedniego i adekwatnego poziomu urzędowych kontroli żywności w przedstawionym zakresie wynika z art. 78 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625.
Ministerstwo rolnictwa w odwrocie
Resort zdrowia podjął działania zmierzające do zreformowania struktury swojej flagowej inspekcji, a jego projekt zmiany ustawy trafił do Sejmu. Co zatem robi Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi odpowiedzialne za Inspekcję Weterynaryjną? Niestety niewiele…
Co prawda, w październiku 2019 r. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpoczęło prace legislacyjne nad projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wzmocnienia nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych oraz bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, jednak, projekt ten nie wyszedł poza etap konsultacji publicznych. Niepokojącym jest również fakt, że w projekcie tym nie odnajdziemy żadnego nawiązania do wymienianego wyżej rozporządzenia 2017/625.
W uzasadnieniu projektu czytamy, że celem projektowanej ustawy jest wzmocnienie nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych oraz bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego przez likwidację następujących problemów:
- ograniczone możliwości nadzoru nad rzeźniami poza godzinami działalności zgłoszonymi właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii;
- wysokie ryzyko występowania nieprawidłowości w zakresie nadzoru nad ubojem w rzeźniach w związku ze statusem prawnym nadzorujących taki ubój lekarz weterynarii wyznaczonych do wykonywania określonych czynności urzędowych w imieniu Inspekcji Weterynaryjnej;
- ukrywanie przez posiadaczy zwierząt gospodarskich sprzedających te zwierzęta do uboju informacji o wcześniejszym leczeniu tych zwierząt;
- występowanie przypadków powtórnego wykorzystywania paszportów i kolczyków identyfikacyjnych bydła po dokonaniu uboju zwierząt, które były zaopatrzone w te paszporty i kolczyki;
- zbyt pracochłonne i czasochłonne procedury nakładania sankcji na posiadaczy zwierząt za naruszenia przepisów o identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Jacek Górski
zywnosc.com.pl
© Materiał chroniony prawem autorskim – regulamin