Senat RP uchwalił ustawę o zmianie ustawy o ARR

foto

Senat RP Uchwałą z dnia 15 lipca 2017 r. przyjął bez poprawek znowelizowaną ustawę o ARR, która
w dniu 7 lipca 2017 r. została uchwalona przez Sejm. W ustawie zostały zmienione przepisy w zakresie obowiązku sporządzania umów na dostawy produktów rolnych, które obejmują także sektor drobiu i jaj.

Pomimo regulacji tej ustawy, nie przystających do praktyki rynkowej opartej o swobodę zawierania umów, nie wyłączono sektora drobiu i jaj z powyższego obowiązku. Poprzez liczne  działania całej  branży rolno – spożywczej udało się w minimalnym stopniu wpłynąć na zmianę ustawowych regulacji, w szczególności sprecyzowanie definicji producenta rolnego, ograniczenia etapów dostaw w łańcuchu żywnościowym objętych obowiązkiem zawarcia umowy, zmian w wysokości kar administracyjnych, wyłączenie z obowiązku sporządzania umów grup producentów rolnych czy też dopuszczenie zawarcia umowy drogą elektroniczną.

Po wejściu w życie nowych przepisów obowiązek sporządzania umów na dostawy produktów rolnych będzie dotyczył: każdego dostarczenia produktów rolnych przez producenta będącego rolnikiem, którego gospodarstwo rolne jest położone na terytorium RP, do pierwszego nabywcy będącego przetwórcą lub dystrybutorem, który nie zbywa tych produktów rolnych bezpośrednio konsumentom finalnym.

W odniesieniu do pierwotnej wersji projektu, który trafił do Sejmu, w toku dalszych prac legislacyjnych zgłoszono poprawki, które spowodowały wyłączenie z obowiązku zawierania umów dystrybutorów zbywających produkty rolne konsumentom finalnym. Zatem zdjęto obowiązek sporządzania umów przez podmioty zajmujące
się sprzedażą detaliczną i kupujące produkty od producentów rolnych. Nowe przepisy spowodują również, że firma handlująca (pośrednicy) kupując produkty rolne od producenta i zawierająca na tym etapie umowę, nie będzie musiała sporządzać następnej umowy, jeśli odsprzedaje je kolejnym podmiotom na rynku.
Za korzystną zmianę dla podmiotów gospodarczych należy przyjąć, uznanie w ustawie, że warunek sporządzenia pisemnej umowy będzie spełniony również przy zawarciu formy dokumentowej albo elektronicznej. Wszystkie trzy formy umów są powszechnie stosowane w obrocie towarami rolnymi przez rolników i przedsiębiorców,
co znacznie ułatwia i przyspiesza realizację transakcji. W nowym brzmieniu ustawy skrócono czas przechowywania dokumentów przez nabywcę produktów rolnych (umowy zawartej w formie pisemnej, elektronicznej albo dokumentowej) – do 2 lat, licząc od końca roku, w którym została zrealizowana ostatnia dostawa w ramach tej umowy.
W ustawie o ARR wskazano, na dostawy jakich produktów rolnych należy zawierać pisemne umowy, powołując się na sektory produktów rolnych wymienionych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia
nr. 1308/2013, przy czym przepisy krajowe wyłączają
z tego obowiązku część z nich. Do sektorów podlegających stosunkom umownym zaliczamy, między innymi, sektor zbóż, jaj i mięsa drobiowego. 

Z obowiązku sporządzania umów zwolniono grupy producentów rolnych, w rozumieniu przepisów o grupach producentów rolnych i ich związkach. Producent ten musi sprzedawać produkty rolne do grupy producentów rolnych, której jest członkiem. Wyłączenie przedmiotowym zostały także objęte dostawy bezpośrednie i rolniczy handel detaliczny. Natomiast, tak jak do tej pory, niniejszym regulacjom nie podlega również sprzedaż bezpośrednia oraz członkowie spółdzielni.

Nadal obowiązują kary administracyjne za nabycie produktów rolnych bez umowy lub na podstawie wadliwie zawartej umowy. Przy czym, nowelizowane przepisy wprowadziły możliwość różnicowania wysokości kary pieniężnej w zależności od tego jakich warunków dana umowa nie spełnia. Po wejściu w życie zmienionej ustawy za nabywanie produktów rolnych wbrew przepisom określonym w art. 38q ust. 1 (obowiązek zawarcia umowy) lub ust. 1a (warunek formy pisemnej), nabywca będzie podlegał karze pieniężnej  w wysokości 10% zapłaty
za produkty nabyte.

Natomiast w odniesieniu do zawieranie umów niespełniających warunków, które dla takiej umowy są wymagane zgodnie z art. 168 rozporządzenia nr 1308/2013, przewidziano kary pieniężne w wysokości 1% lub 4% zapłaty
za produkty nabyte – za każdy niespełniony warunek. Procentowa wysokość kary (1% lub 4%) jest zależna od tego, jaki warunek – element umowy nie został spełniony. Należy jednak podkreślić, że w przypadku, gdy niespełniony jest więcej niż jeden warunek umowy (wskazany w art. 40i ust. 1a i 1b ustawy), kary pieniężne
się sumują, z tym, że wysokość kary nie może przekroczyć 5% zapłaty.

W dalszym toku prac nad ustawą zostanie ona  skierowana do podpisu przez Prezydenta RP. Po ogłoszeniu
w Dzienniku Ustaw, w zakresie regulacji o obowiązkowych umowach na dostawy produktów rolnych, ustawa zacznie obowiązywać dopiero po 14 dniach od ogłoszenia.

Źródło: kipdip.org.pl