Analiza DNA kawioru pomoże w uczciwym handlu

kawior

Zespół naukowców z Uniwersytetu Hokkaido i Uniwersytetu Czech Południowych opracował nowatorską metodę analizy DNA pojedynczego ziarna ikry. Pozwoli to na łatwą identyfikację kawioru pozyskiwanego od bieług, co pomoże w utrzymaniu sprawiedliwego handlu (fair trade) oraz przyczyni się do ochrony dzikich populacji tych ryb.

Bieługa (Huso huso) to ryba z rodziny jesiotrowatych osiągająca do 5 m długości i ponad 1500 kg masy ciała. Dorosłe osobniki (w wieku kilkunastu lat) odbywają raz na kilka lat tarło, samica składa od 300 tysięcy do ponad 7 milionów jajeczek. Ikra bieługi to najszlachetniejsza odmiana czarnego kawioru, uznawana przez konsumentów za przysmak. Kawior bieługi jest trudno dostępny w handlu i osiąga astronomiczne ceny. Nic dziwnego, że przysmak ten jest często fałszowany i jako kawior bieługi sprzedaje się ikrę innych gatunków ryb łososiowatych. Obecnie bieługa jest uznawana za gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, a międzynarodowy handel gatunkiem i jego produktami podlega zapisom Konwencji Waszyngtońskiej (CITES).   

Już w latach 50-tych XX wieku skrzyżowano bieługę ze sterletem (Acipenser ruthenus) w wyniku czego powstał mieszaniec nazywany besterem. Jest on powszechnie hodowany w celu produkcji kawioru. Ikra mieszańca jest na pierwszy rzut oka nie do odróżnienia od ikry bieługi, co sprzyja coraz licznym fałszerstwom. Badania japońsko-czeskie pozwoliły na wynalezienie prostej i szybkiej metody sekwencji DNA bieługi nawet z pojedynczego ziarna ikry. Tym samym opracowano skuteczną technikę, pozwalającą na rozróżnienie ikry bieługi od ikry ośmiu innych gatunków jesiotrów, które są przedmiotem handlu. Odkrycie zostało opisane na łamach „Scientific Reports”.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Vrf84V5lhqk[/embedyt]

Nowe narzędzie może dokładnie, tanio i szybko identyfikować kawior bieługi […]. Może także pomóc w zarządzaniu [populacją] bieług, chroniąc tym samym różnorodność gatunku.” – jak podsumowuje Miloš Havelka z Uniwersytetu Hokkaido.

Źródło: Hokkaido University